Katecheza VI – Eucharystia antycypacją uczty niebieskiej

„WIELKA TAJEMNICA WIARY” 

Katecheza VI – Eucharystia antycypacją uczty niebieskiej.

Modlitwa: Oddając samego siebie Komunii, dajesz mi to wszystko, czym jesteś i co posiadasz. Spożywając Twoje Ciało, nie zmieniam Ciebie we mnie, lecz siebie w Ciebie. Jakże wielką pomocą jest dla mnie Komunia Święta! Uwalnia mnie od codziennych win i chroni od jeszcze większych./…/

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu /J 6, 32-33/.

Miejmy świadomość, że w czasie Eucharystii stajemy przed samym Chrystusem. Tajemnica Jego obecności nadaje uczcie Eucharystycznej wymiar nadprzyrodzony. W Eucharystii spełnia się obietnica Jezusa, że pozostanie z nami aż do skończenia świata.

Eucharystia jest uobecnieniem ostatniej uczty, w której Jezus brał udział tu na ziemi przed męką. W następnej uczcie będzie brał udział już w Królestwie Bożym wg Jego słów: „Nigdy już nie będę spożywać /tej Paschy/, aż się spełni w Królestwie Bożym”/Łk 22, 16/. Każda msza św. sprawowana teraz – to przedsmak uczty niebieskiej- pełnej komunii z Bogiem, przedsmak Bożej radości. Komunia staje się pokarmem, który podtrzymuje wiernych w pielgrzymowaniu za Chrystusem.Jezus jako gospodarz ostatniej wieczerzy nie tylko zapowiada przyszłość, ale On ją stwarza, obdarzając chleb i wino nowym znaczeniem. Na mocy woli Chrystusa chleb staje się Jego Ciałem, zaś wino- Jego Krwią. Jezus ustanawia Eucharystię jako ofiarę składaną Bogu za grzechy nasze i całego świata. Ciało ma być „za was wydane” , Krew ma być „za was wylana” . Spożywając więc Ciało Jezusa i pijąc Krew Jezusa ofiarowane Ojcu wierni włączają się w Jego ofiarę, korzystając z łask przez nią osiąganych. Żeby udział wiernych w tej uczcie mógł być powszechny- Jezus wybiera zwyczajne składniki pokarmu codziennego- chleb i wino. Wszystkie gesty sprawowane podczas mszy św. wprowadzają uczestniczącego w niej chrześcijanina do nowego świata- do przyszłej uczty niebieskiej, gdzie gospodarzem i obsługującym będzie sam Jezus. Wchodząc przez śmierć do Chwały, Jezus nie przestaje być Arcykapłanem i Ofiarą ku chwale Boga Ojca. Wszystkich uczestniczących we Mszy św.- Eucharystia wprowadza w bezpośredni kontakt z Jezusem Arcykapłanem, żyjącym na wieki; inaczej mówiąc- Eucharystia umożliwia wierzącemu fizyczny kontakt z Chrystusem istniejącym w „nowym świecie”. Spożywane dary Ciała i Krwi naszego Pana stanowią właściwy pokarm dla nowego świata, w którym życie nigdy się nie kończy. O skutkach spożywania tego pokarmu mówi Jezus: Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym/J 6, 54/.

Nowy świat- wyzwolony z ograniczeń, zagrożeń, cierpień starego świata- jest przez Eucharystię udostępniony każdemu wierzącemu człowiekowi. Trzeba się tylko na ten dar otworzyć przez wiarę i wolę – zgodnie z aklamacją wypowiadaną w czasie ofiary: „oczekujemy Twego przyjścia w chwale”. Eucharystia kieruje uwagę na ostateczny cel życia wierzących. Jest przedsmakiem pełnej radości obiecanej przez Jezusa Chrystusa. Ta radość jest radością pełną, wolną od jakiegokolwiek niepokoju, nieprzewidywalności, bólu, tego że się skończy. Eucharystia jest bramą nieba, która otwiera się już tu na ziemi i rzuca światło nadziei na drogi ludzkiego życia. Do tego królestwa można wejść wyłącznie mocą miłości, miłości ludzkich serc. Ta miłość jest umacniana i ożywiana spożywaniem Ciała i Krwi Chrystusa. W Credo wyznajemy, że oczekujemy „życia w przyszłym świecie”. Ale to oczekiwanie nie może oznaczać zaniedbywanie codziennych obowiązków. To oczekiwanie ma być aktywne poprzez pracę, naukę, troskę o najbliższych, potrzebujących pomocy. Jest takie powiedzenie:” żyj tak jakbyś miał umrzeć jutro, pracuj tak jakbyś miał żyć wiecznie”.    Lekceważenie wymogów miłości, należnej wszystkim ludziom, prowadzi do niegodnego spożywania Chleba. Ten, który powiedział :”To jest Ciało moje”, jest tym samym, który mówił: ”byłem głodny, a nie daliście mi jeść”; „wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili”.  Jezus najbardziej utożsamia się z ubogimi, pogardzanymi, wyśmiewanymi, chorymi, ułomnymi. Jezus winien być dostrzegany wszędzie tam, gdzie faktycznie jest obecny i z należnym szacunkiem traktowany. A obecny jest nie tylko w Eucharystii,  ale w całej rzeczywistości Kościoła.

Warto pamiętać, że uczestnicząc we mszy św. uczestniczymy w zapowiedzi uczty niebieskiej. Udział w Eucharystii jest przedsmakiem tej uczty, a także nadzieją dla chrześcijan pielgrzymujących wśród trudów, wyrzeczeń, utrapień, na „nowe niebo i nową ziemię”, gdzie Bóg będzie Panem i „wszystkim we wszystkich”. Ta nadzieja zakotwiczona jest w Bogu, który przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym objawia i obdarza człowieka miłością.

„ Pod zasłoną teraz, Jezu, widzę Cię,
Niech pragnienie serca kiedyś spełni się,
Bym oblicze Twoje tam oglądać mógł,
Gdzie wybranym miejsce przygotował Bóg. Amen.

Opracowanie na podstawie materiałów formacyjnych – przygotowała Anna Szular.