Katecheza V – Eucharystia uobecnieniem Misterium Paschalnego Jezusa Chrystusa.

„WIELKA TAJEMNICA WIARY” 

Katecheza V – Eucharystia uobecnieniem Misterium Paschalnego Jezusa Chrystusa.

Modlitwa: Mój Panie Jezu Chryste, który przez miłość, którą masz wobec ludzi, pozostajesz z nami w dzień i w nocy w tym Sakramencie, pełen miłosierdzia i miłości, oczekując, zapraszając i przyjmując wszystkich, którzy przyjeżdżają do Ciebie, wierzę, że jesteś obecny w Sakramencie Ołtarza. Z przepaści mojej nicości uwielbiam Ciebie. Dziękuję Ci za wszystkie łaski, którymi mnie obdarzyłeś, a zwłaszcza że dałeś mi siebie w tym Sakramencie. Amen.  /św. Alfons Maria Liguori/

Eucharystia jest najwznioślejszym Sakramentem, dlatego, że w nim „zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha i chleb żywy, który przez Ciało swoje ożywione i ożywiające Duchem Świętym daje życie ludziom /Sobór Watykański II/. Eucharystia jest pamiątką Paschy Chrystusa, tzn. dzieła zbawienia wypełnionego przez Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie. Dzieło to uobecnia się w czynności liturgicznej /KKK 1409/. Uczestnicząc we Mszy świętej, wszyscy wierni mogą korzystać z owoców odkupienia, uczestnicząc w sposób duchowy w Misterium Paschalnym Jezusa Chrystusa. Akt ofiarny nie jest jedynie wspomnieniem rzeczy przeszłej, tego, co się wydarzyło kiedyś na Golgocie, dzieje się obecnie w rzeczywisty sposób. Obrzęd Mszy św. nie odnawia ofiary krzyżowej w sensie dosłownym, ale ponawia ciągle i ponadczasowo jej obecność, zasługi i zbawcze skutki. To ta sama Ofiara, różna jedynie w tym, że na krzyżu była ofiarą tylko Chrystusa złożoną w imieniu ludzkości. Natomiast w czasie każdej Mszy świętej dokonuje się ofiara Chrystusa i Kościoła, czyli wszystkich członków Mistycznego Ciała.

Przyjęcie Ciała i Krwi Chrystusa w Komunii Św. pogłębia zjednoczenie komunikującego z Panem, gładzi grzechy powszednie i zachowuje od grzechów ciężkich. Ponieważ zostają umocnione więzy miłości między komunikującym a Chrystusem, przyjmowanie tego sakramentu umacnia jedność Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa /KKK 116/. Gdy Kościół sprawuje Eucharystię, pamiątkę /anamneza/ śmierci i zmartwychwstania swojego Pana, to centralne wydarzenie zbawcze staje się rzeczywiście obecne i dokonuje się dzieło naszego odkupienia. Ofiara ta ma do tego stopnia decydujące znaczenie dla zbawienia rodzaju ludzkiego, że Jezus złożył ją i wrócił do Ojca dopiero wtedy, gdy zostawił nam środek umożliwiający uczestnictwo w niej, tak jakbyśmy byli w niej obecni. W ten sposób każdy wierny może w niej uczestniczyć i korzystać z jej niewyczerpanych owoców. Oto wiara, którą poprzez wieki żyły całe pokolenia chrześcijan. Zaiste, Eucharystia jest bramą, która otwiera się na ziemi. /Jan Paweł II/.

Eucharystia, będąc źródłem miłości, znajdowała się i znajduje zawsze w samym środku życia uczniów Chrystusa. Ma ona postać Chleba i Wina, czyli pokarmu i napoju, jest więc tak bliska człowiekowi, tak ściśle związana z jego życiem, jak pokarm i napój. Uwielbienie Boga, który jest Miłością, wyrasta w kulcie Eucharystycznym z owego rodzaju obcowania, w którym podobnie jak pokarm i napój – wypełnia On naszą duchową istotę i zabezpiecza jej życie. Eucharystia jest cudownym wydarzeniem, w którym uobecnia się Jezus Chrystus, nasze życie. Uczestnictwo w ofierze Mszy świętej jest najdoskonalszą praktyką chrześcijańskiej pobożności, z którą żadna inna nie może się równać. Eucharystia nas kształtuje. Szczęście i wieczność życia zależą od naszej zdolności do czynienia owocnej miłości ewangelicznej, którą otrzymujemy w Eucharystii. Karmiąc się tym pokarmem, możemy w pełni upodobnić się do Chrystusa, do Jego uczuć, do Jego postawy, aby z kolei stać się chlebem łamanym dla naszych braci /Ojciec św. Franciszek/. Aby owocnie uczestniczyć w ofierze Mszy świętej potrzeba dobrego i godnego usposobienia duszy. Przed rozpoczęciem Eucharystii należy wzbudzić intencję dobrego w niej uczestniczenia, ofiarowania jej owoców za kogoś lub w jakiejś intencji. W trakcie Mszy niezbędne są wyciszenie, skupienie, nabożny szacunek, skrucha, pokora i duch modlitwy. Czynny udział we Mszy świętej polega na tym, iż wszyscy zebrani łączą się z modlitwami i ofiarą, którą sam Jezus Chrystus w swoim Mistycznym Ciele, jakim jest Kościół, przez ręce kapłana zanosi do Ojca. Wierni nie mogą być tylko biernymi obserwatorami, lecz z woli Chrystusa winni być aktywnymi współuczestnikami Jego ofiary.

Eucharystyczna komunia z Jezusem zmartwychwstałym i żyjącym na wieki jest zapowiedzią niedzieli, która nie zna kresu, kiedy nie będzie już trudu ani bólu, ani żałoby i łez, ale tylko radość życia w pełni i na zawsze z Panem. Także o tym błogim spoczynku mówi nam niedzielna Msza święta nauczając nas, abyśmy w upływie tygodnia powierzali się w ręce Ojca, który jest w niebie./Ojciec św. Franciszek/.

Opracowanie na podstawie materiałów formacyjnych – Grażyna Szymańska.